Βασικά δεν έχω τελείωσει με το πρόσφατο οδοιπορικό μου στο Μαριδάκι, αλλά οι φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν στις επόμενες δημοσιεύσεις, αφορούν δυο φαινόμενα που συμβαίνουν εκεί κάθε χρόνο και που καθόλου μα καθόλου δεν τα έχει προκαλέσει ο άνθρωπος. Παρόλα αυτά είναι άκρως επικίνδυνα για τον άνθρωπο αλλά και τα δημιουργήματα του!
Κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω κάτι σχετικό με το σώσιμο του πλανήτη αναρωτιέμαι πως γίνεται να είμαστε εμέις οι άνθρωποι τόσο αφελείς; Πως γίνεται να πιστεύουμε πως έχουμε την δύναμη να καταστρέψουμε τον πλανήτη και ακόμη χειρότερα να πιστεύουμε πως έχουμε την δύναμη να τον σώσουμε.
Χιλιάδες ευρω καταναλώνονται καθημερινά προκειμένου να πειστούμε πως έχουμε την δύναμη να σώσουμε ή να καταστρέψουμε κάτι τόσο πιο μεγάλο από τις δυνάμεις μας.
Ίσως με τα ίδια χρήματα θα ήταν σωστότερο αν προσπαθούσαμε να οργανωθούμε και να οχυρωθούμε για να καταφέρουμε να σωθούμε όταν η γη αποφασήσει να μας αφανήσει….
Πραγματικά αν κάτσεις να σκεφτείς με ψυχραιμία θα δεις ξεκάθαρα πως οι κινήσεις του ανθρώπου, για να ανακαλύψει το διάστημα, αν υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες, αν κάποιος άλλος πλανήτης έχει ότι χρειαζόμαστε για να κατοικηθεί σε περίπτωση εκτακτης ανάγκης, είναι κινήσεις που σίγουρα θα προκαλλούν το γέλιο στα άλλα πλάσματα αν έχουν την δυνατότητα να μας παρακολουθούν. Για να μη μιλήσω για εκέινο το μήνυμα σε όλες τις γήινες γλώσσες που ταξιδεύει στο διάστημα και διαβεβαιώνει όποιον καταφέρει να το βρει ποτέ, πως είμαστε οι κάτοικοι της γης και έχουμε καλές και ειρηνικές προθέσεις! Και πες πως κάποιος το βρίσκει, και κάποιος άλλος καταφέρνει να το ακούσει ή να το διαβάσει, το ενδεχόμενο να μπορεί να το καταλάβει το θεωρώ μηδενικό. Τι εγωιστές που είμαστε όμως! Δηλαδή είμαστε σίγουροι πως αν υπάρχει κάπου αλλού ζωή, έχει αναπτύξει στα σίγουρα έναν από τους γήινους γλωσσικούς κώδικες. Και άρα θα καταφέρουν να κάνουν την μετάφραση η εξωγήινοι μεταφραστές! Πολύ έξυπνο μα την αλήθεια. Λίγο πιο έξυπνο από την άποψη πως εμείς δημιουργήσαμε την τρυπα του όζοντος, και πως εμείς πληρώνοντας τα μαλιά της κεφαλής μας, θα καταφέρουμε δημιουργώντας αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα να μειώσουμε τους ρύπους άρα και να σώσουμε τον πλανήτη!
Ο "παντοδύναμος άνθρωπος" φαντάζει σαν ένα μικροσκοπικό μυρμήγκι μπροστά σε ένα γίγαντα, όταν τα βράχια στο Μαριδάκι ξεκολλούν από τα βουνά και πέφτουν οπουδήποτε. Πάνω του, στο σπιτι του, στη θάλασσα, ή στη μέση του δρόμου...
Ας σοβαρευτούμε… Και ας αναλογιστούμε το μέγεθος ενός ανθρώπου συγκριτικά με το σύμπαν. Και μετά το μέγεθος του πλανήτη μας συγκριτικά με τα πάντα εκεί πάνω… Και η απάντηση που ψάχνουμε θα έρθει σαν επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος! Από μόνη της!
