Καθώς κατηφορίζαμε θεωρήσαμε χρέος μας να σταματήσουμε για λίγο στο μνημείο του αγνώστου προβάτου (save the sheep). Εμείς το βγάλαμε έτσι. Θέλω να πω δεν ειναι καμιά επίσημη ονομασία δοσμένη στην περιοχή Μην την ψάχνετε στο χάρτη...( Πως λέμε το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη…ε κάτι τέτοιο στο πιο ανεπίσημο). :-) Πρόκειται για ένα graffiti αγνωστου καλλιτέχνη (όπως όλα σχεδόν τα graffiti) που όμως είναι σχεδιασμένο στην μέση του πουθενά! Έχει αντέξει βροχές καταιγίδες, χιονοπτώσεις, ουτε καν η ατέλειωτη σκόνη που σηκώνεται τα καλοκαίρια από τα αυτοκίνητα δεν το έχουν πτοήσει… Δείτε γυαλάδα στις πρόσφατες φωτογραφίες! Καταθέσαμε μια αγριοκρεμύδα αντι στεφάνου και συνεχίσαμε την κατηφορική μας διαδρομή.
Οι σκιές από τα σύννεφα ήταν πολύ επιβλητικές. Εϊχες την αίσθηση πως είναι η σκιά του Θεού πάνω στα βουνά! Υπέροχο θέαμα!
Ο δρόμος σε κάποια σημεία ήταν πολύ επικίνδυνος. Πέτρες από το βουνό που είχαν πέσει σε κάποια σημεία τον έκαναν πιο ολισθηρό από ποτέ.
Σε λίγο, είδαμε μπροστά μας το Γεράνι, τον Αγ. Νικήτα και τον Αγ. Αντώνιο. Σκεφτήκαμε πως αν συνεχίσει έτσι ο καιρός, σε λίγες μέρες που είναι η γιορτή του Αγ. Αντωνίου θα είναι πολύ δύσκολη η πρόσβαση στο ερημικό εκκλησάκι από τους πιστούς που κάθε χρόνο κατεβαίνουν στην γιορτή του.
Σε λίγο αρχίσαμε να βλέπουμε τον Τσούτσουρο καθαρά. Πω! Πω! Ερημιά! Ψυχή πουθενά. Η θάλασσα αν και ήρεμη είχε εκείνο το σκοτεινό χρώμα του χειμώνα.
Το Μαριδάκι σε λίγο ήταν μπροστά μας! Χειροκροτήματα από τα κορίτσια φωνές χαράς! Φτάσαμε επιτέλους! Η μόνη καμινάδα που κάπνιζε ήταν από το καφενείο του Νικολή! Πως αντέχει αυτός ο άνθρωπος τόσα χρόνια εκεί κάτω τόση μοναξιά. Ξεφορτώσαμε τα πράγματα μας και ανοίξαμε το σπίτι! Στρώσαμε τα κρεβάτια μας για να είναι έτοιμα για το βράδυ και ανάψαμε το τζάκι για να φύγει λίγο η υγρασία. Μην φανταστείτε πως έκανε ιδιαίτερο κρύο… Στο Μαριδάκι ποτέ δεν κάνει πολύ κρύο. Η θάλασσα σώζει πάντα την κατάσταση σ αυτό το θέμα.
Το βράδυ έπεσε γρήγορα. Τα βουνά τρυγυρω φροντίζουν να σκοτεινιάζει νωρίτερα σ αυτόν τον τόπο.
Τα παιδιά έκαναν τις βόλτες τους κι οι μεγάλοι άρχισαν να μαγειρέυουν για το Πρωτοχρονιάτικο δείπνο. Λαγός στιφάδο, άγρια χόρτα, σνίτσελ γεμιστά με μοτσαρέλα και κρεμα γάλακτος , ριζότο λευκό, και αρνίσιο συκώτι ήταν κάποια από τα πιάτα που ετοιμάσαμε. Στο τέλος φυσικά κόψαμε ακόμη μια βασιλόπιτα και το φλουρί έπεσε αυτή την φορά στην Μαρίνα, που δεν γινεται να σας περιγράψω πως έκανε από την χαρά της!
Αμέσως μετά παίξαμε επιτραπέζια παιχνίδια με τα παιδιά. Ο Αγ. Βασίλης είχε φέρει στην Στέλλα το παιχνίδι « Μια νύχτα στο Παλέρμο» Πολύ πλάκα! Νομίζω πως εμείς το διασκεδάσαμε πιο πολύ κι από τα ίδια τα παιδιά που το οργάνωσαν! Κάποια ζαβολιά που έκαναν ο Κωνσταντινος και ο Άρης δεν καταφέραμε να την καταλάβουμε. Την επόμενη μέρα την υποψιαστήκαμε…
Αλλά «άπιαστος κλέφτης καθάριος νοικοκοίρης!»
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
