Το Χριστουγεννιάτικο Μαριδάκι δεν έχει δέντρα στολισμένα με
λαμπιόνια, ούτε καν οι στύλοι τις ΔΕΗ δεν ανάβουν τέτοια εποχή! Έχει όμως μια
φυσική λάμψη και στολίδια σπάνια, τόσο σπάνια που μόλις περάσεις το Αλατσομούρι
αδύνατον να τα συναντήσεις ξανά!
Η βροχή έπεφτε ακατάπαυστα όσο ήμασταν εκεί κι αυτό έδινε
θάρρος στο ποτάμι που ετοιμαζόταν να φουσκώσει και να ξεχειλίσει και πάλι προς την
θάλασσα. Δεν έγινε ως το απόγευμα που έφυγα αλλά τις επόμενες ώρες σίγουρα θα
γίνει.
Η θάλασσα ήταν τόσο αγριεμένη κατά την διάρκεια της νύχτας, που
ο θόρυβος των κυμάτων έφτανε ως το σπίτι μας και σου έδινε την εντύπωση πως
είναι θέμα χρόνου να φτάσει ως εκεί.
Αλλά και το πρωί αδύνατη η βόλτα στην παραλία! Πως να
περάσεις και να πας προς τις σπηλιές;
Αναρωτιέμαι εκείνα τα αλμυρίκια πως αντέχουν!
Ο Μεγάλος βράχος φαινόταν μικρούλης και ασήμαντος μπροστά
στα θεόρατα κύματα που τον ξεπερνούσαν με μοναδική ευκολία.
Το Αλατσομούρι σφιχταγκαλιασμένο από τα κύματα, μάταια
πάλευε να δείξει την αίγλη του.
Μοναδικό το Χριστουγεννιάτικο Μαριδάκι που όμως θέλει θάρρος
και απόφαση για να το επισκεφθεί κανείς!
Σήμερα το πρωί ανοίγοντας την πόρτα μας, "Καλά Χριστούγεννα" μας ευχήθηκε αυτός ο πανέμορφος βάτραχος! Τον πιάσαμε τον χαϊδέψαμε και δεν διαμαρτυρήθηκε καθόλου! Ενοχλήθηκε μόνο λίγο από το φλας της φωτογραφικής μας μηχανής.
