Στην πρώτη φωτογραφία βλέπουμε ένα δάσος από χαρουπιές. Είναι στην διαδρομή προς Αγ.Αντώνιο. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από μακριά. Όμως η αίσθηση που έχεις φτάνοντας μέσα στο δάσος είναι πως βρίσκεσαι σε κάποιο παραμύθι.
Η διαδρομή για Μαριδάκι από Αχεντριά είναι λγάκι επικύνδινη όταν δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Αν ξέρεις και είσαι προσεχτικός, συνήθως δεν έχεις κανένα πρόβλημα!
Ένα χωριό πριν από το Μαριδάκι είναι ο Αχεντριάς. Μπορεί τώρα να μας φαίνεται μικρός και χωρίς ιδιαίτερη κοινωνική ζωή, όμως κάποτε δεν ήταν έτσι. Μπορεί τώρα το Δημοτικό Σχολείο να έκλεισε εντελώς λόγο έλλειψης παιδιών, όμως κάποτε (στην 10ετια τθ 60) το σχολείο είχε πάνω από 100 παιδιά.
Η εγκατάλειψη των χωριών από τους νέους μετά το 1974 επηράσε και το Αχεντριά. Σταδιακά μεν αλλά σταθερά άρχισε να αδειάζει για να φτάσουμε στο σήμερα.
Οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν απομείνει έιναι όλοι ηλικιωμένοι. Νέοι κάτοικοι δεν αποφασίζουν να πάνε να μείνουν εκεί.
Παρόλα αυτά Ο Αχεντριά είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό και η διαδρομή ώς εκεί σε αποζημιώνει αφού είναι τόσο ψηλά που νιώθεις πως είσαι σε αεροπλάνο.
